Ascites

Ascites kunnen optreden als gevolg van verschillende pathologieën in het lichaam. Dat het nodig is om het effectief te elimineren

Ascite is een overmatige ophoping van fluïdum in de buikholte. Normaal gesproken is de sereuze vloeistof tussen de organen in de buik en zorgt voor hun mobiliteit.

Met pathologische omstandigheden wordt deze vloeistof niet bijgewerkt, maar accumuleert. Visueel is ascites eruit als een sterk ontdekte («opgeblazen») Buik, en man kwelt het gevoel van zwaartekracht en gevoel van opgeblazen gevoel. Ascites kunnen zich spontaan of geleidelijk ontwikkelen. Met grote volumes van de geaccumuleerde fluïdum hebben patiënten moeite met kantelen, kortademigheid en voeten.

Heel vaak ontwikkelen Ascites zich als een complicatie van ernstige leverpathologie – cirrose. Met cirrose, het filterbloed van de levercellen – gapatocyten – sterven, en ze worden vervangen door de cellen van het bindweefsel – vezelachtig.

Vanwege de beschadigde filterleverfunctie, sijpelt de vloeibare fractie van de bloed door de muren van de aderen en komt de omringende stoffen en in de buikholte in.

Dit is de directe oorzaak van Ascitus onder de cirrose.

Bovendien, vanwege de levercirrose in het lichaam, is een eiwit-synthetiserende functie verstoord. Om deze reden (gebrek aan albumine) kan bloed niet de vloeibare fractie in het vasculaire bed houden.

Bovendien ontwikkelt het tekort aan het lymfestelsel. De meeste lymfe is gevormd in de lever. Maar in de beschadigde cirrose van de lever is een systeem van lymfoottock kapot, wat ook ophoudt om met zijn functies om te gaan.

De druk van lymfe groeit, en het condenseert door het oppervlak van de lever in de buikholte. Tot nu toe is een vloeistof niet veel, dan gebruikt het lichaam het wanneer het volume toeneemt, het accumuleert.

De vloeistof die in de maag is geaccumuleerd, kan plotseling worden geïnfecteerd, dan treedt een spontane bacteriële peritonitis plaats, wat een fatale uitkomst kan inhouden.

Oorzaken

De oorzaken van ascites zijn klonterig in een of een andere ziekte van de lever, maag of hart. Maar op zichzelf ascites is dit een gevolg van de bloedsomloop van bijzondere waardevermindering en als gevolg daarvan, bloedstagnatie in de peritoneale holte.

Basic Pathogenetische mechanismen:

1. Stagneren in een grote cirkel van bloedcirculatie in de pathologieën van het hart;
2. Portale hypertensie;
3. Penetratie van kwaadaardige neoplasma’s in de buiklichamen;
4. Lokale lymfostasis;
5. EDEMS veroorzaakt door het nadeel van eiwitten geassocieerd met ondervoeding of nierpathologieën;
6. Exudate, leeg in de buikholte met peritonitis van verschillende etiologie (tuberculose, perforatie van pleuraal effluent en andere.).

Symptomatica

Symptomen van ascites zijn afhankelijk van het podium en de aard van de ontwikkeling van de ziekte. Het eerste ding dat ascites die in de buikholte is ontwikkeld, is een toename in de omvang van de buik.

Met een lichte accumulatie van vloeistof (matige ascites) zijn er oedeem op de benen, breidt de borst uit. Bovendien kan er een navelstreng- of lieslunia verschijnen. Bij een patiënt in een liggende positie wordt het centrale deel van de buik plat (circulerende ruimte) en zijn de falanges uitgestoken, de zogenaamde «Kikker buik» of «Hoofd van Medusa».

Dat is de reden waarom de mensen van ascites worden genoemd «Abdominale toas».

Als de buik iets van de kant wordt geduwd, dan is er aan de andere kant een responsgolf gevormd.

Met een groot cluster van vloeistof (gespannen ascites), is de maag sterk toegenomen en zal het uit zijn. De huid erop is uitgerekt, glanzend (glanzend) in uiterlijk. Het veneuze netwerk wordt duidelijk gevisualiseerd onder de huid. Vaak is er een uitsteeksel van de navel en de tekenen van de hernia van de navelstreng ringen.

Stadia van ontwikkeling van de ziekte

Drie fasen van de ontwikkeling van ascites worden onderscheiden:

1. Een kleine hoeveelheid geaccumuleerde fluïdum, die niet zichtbaar is voor het blote oog (tot 400 ml) – de zogenaamde transiënte ASCITE. Effectief geëlimineerd door diuretica, evenals de naleving van het dieet en de waterzoutbalans;
2. Het gemiddelde volume van de geaccumuleerde vloeistof is de zogenaamde matige ascite. Effectief behandelt diuretica, plaats soms toevlucht tot de laparingsprocedure – verwijdering van overtollige vloeistofpunctie naald. Bovendien wordt een speciaal eiwit ingevoerd in het behandelingsregeling – albumine om de werking van het lichaam te herstellen als geheel en getroffen lichamen in het bijzonder.
3. Zeer grote accumulatie van vloeistof in de buikholte (tot 20 liter) – stressvol (resistent) ascites. Het volume van fluïdum (evenals het gewicht van de patiënt en het volume van de buik) verhoogt catastrofaal snel. In bijna elk geval van intense ascites is de laparmingprocedure nodig in het complex van maatregelen om de belangrijkste reden te elimineren, die het veroorzaakte.

Diagnostiek

Tijdige diagnose stelt u in staat om nauwkeurig de oorzaken en stadia van de ziekte te vestigen, evenals een effectieve behandeling ophalen.

Dit bevat:

1. Inspectie van een arts die palpatie uitvoert (aanpassen) en een auscultatie (kijken) van de buik;
2. Echografie onderzoek van de buikorganen;
3. Röntgenstudies;
4. Radiologische studies (CT, MRI, YMRR en T.NS.);
5. Studie van lekmateriaal.

Behandeling

De behandeling van ascites die in de buikholte is gedetecteerd, is als volgt: de patiënt in het dieet is beperkt tot natrium (niet meer dan 1 g zout in de kloppen), diuretica zijn voorgeschreven (diuretische geneesmiddelen) en beddengoed. In het algemeen is in het geval van voorbijgaande ascites van deze evenementen genoeg. In meer complexe gevallen, misschien chirurgie. In elk stadium van deze ziekte moet er naast het elimineren van stagnatie een oorzaak zijn die hen initieerde. Meer dan 75% van de gevallen bij patiënten met ascites treden op met de ontwikkelde levercirrose.

In de regel ontwikkelt het maximaal 10 jaar, nadat de cirrose wordt gedetecteerd, hoewel in veel gevallen veel eerder.

Specifieke behandeling van ascites, met een cirrose van de lever die in een patiënt werd ontdekt, is:

1. De benoeming van hepatoprotectoren, die de dode levercellen herstellen en zijn activiteit normaliseren;
2. Restauratie van eiwitdeficiëntie (in het bijzonder het gebrek aan albumine);
3. Regulering van algemeen metabolisme in het lichaam;
4. Laparing;
5. Levertransplantatie (erg duur en niet altijd mogelijke behandeling);
6. Intrahpatic en extrahepatisch rangeren;
7. Elimineer stikstofachtige producten die in het bloed circuleren om een ​​dergelijke ernstige complicatie als hepatische ethselellopathie te voorkomen;
8. Symptomatische behandeling van constipatie en andere gelijktijdige complicaties door spijsverteringsorganen;
9. Antibiotische therapie.

Zo is ascites een zeer ernstige toestand waarin de dood mogelijk is. Daarom, het vinden van zijn borden, medicineert u niet, en haast u zich niet op de dokter voor een volwaardig onderzoek. Als deze diagnose aan u of iemand van uw geliefden is gezet, dan zou je niet in paniek raken. Met tijdige en nauwkeurige diagnose is ASCITES vatbaar voor de behandeling.