Polygamie mannen – mythe of realiteit?

De controversiële vraag over het instinct van polygam. Moderne soorten polygamie. Polygamie van mannen en psychologische motieven voor deze theorie. Waarom polygamie geen natuurlijke neiging is

Een van de meest controversiële kwesties in de psychologie van vloeren – over de polygamie van mannen en vrouwenmonogamine. Is de natuur ons toegekend met tegengestelde kwaliteiten? Welke kansen zijn de vertegenwoordigers van beide geslachten zien?

Welke angst en waar mannen en vrouwen over sparen, geconfronteerd met een verklaring over de polygamie van hun geliefden?

Wat betekent de term polygaminess

In de natuur is polygamie de trend van mannetjes en vrouwtjes tot paring met verschillende vertegenwoordigers van hun eigen soort, zonder de vorming van een constant stel. Deze gemeenschappelijke methode geassocieerd met de reproductie is niet de enige, omdat er paren dieren zijn die in verband gebracht zijn op een leven lang niet alleen door het reproduceren van nakomelingen, maar er ook om.

Merk op dat op hetzelfde moment vertegenwoordigers van hun soort geen keuze hebben en instinct hen een polygamine of een monogameus gedragsmodel dicteert.

Mensen hebben polygamie vanuit het oogpunt van een huwelijksrecht genaamd Multipath en een multiRepatie, die in de moderne westerse samenleving wettelijk is verboden. Interessant is dat, indien, bijvoorbeeld, een persoon verschillende opeenvolgende huwelijken had op verschillende tijdstippen, het niet als een polygamine kan worden beschouwd.

In een gewone presentatie wordt polygamie beschouwd als het verlangen naar talrijke seksuele relaties.

Situaties waarin een dergelijk verlangen door velen wordt geïmplementeerd: 

• romantische banden uit het huwelijk;
• Gratis relatie gepaard met;
• Slingeren (seksuele partners delen);
• seks zonder toewijding;
• Sexy drift – verplaatsen van de ene partner naar de andere in een cirkel, zonder relaties te verbreken.

Aldus is polygamie in veel tekens ware verraad, maar met een schaduw van onbewuste, dierlijke motivatie, die volgens sommigen beschermt tegen morele veroordeling.

De mannelijke variant van polygamie wordt meestal waargenomen door de samenleving meer tolerant dan dames. Mannen lijken een variëteit te willen, seksueel verlangen van veel vrouwen en streven naar de nabijheid van hen. Bovendien, in de mannelijke wereld, verhogen talloze liefdesavonturen autoriteit in de ogen van vrienden en medewerkers en dienen zelfs als het onderwerp van trots alleen en de afgunst van anderen.

Het is vermeldenswaard dat het niet alles is omdat niet iedereen van mening is, en de meeste mensen kijken nog steeds naar de relatie als een verbinding tussen één man en een vrouw. Velen zijn negatief geconfigureerd tegen tradities die in sommige landen zijn bewaard, volgens welke een man tegelijkertijd een paar vrouwen mag hebben. En het idee van verschillende echtgenoten is volledig ongebruikelijk, wat echter helemaal niet voldoet.

Motivatie van een polygamine-partner

Omdat de polygamie geen oriëntatie of onschuldig instinct is, dan is de plaats in het dagelijks leven ergens in het midden tussen veroordeling en mythe.

Waarom sommige mensen hun polygamie verklaren of haar idee eenvoudig verdedigen? Wat handig is voor een dergelijke positie? Hoogstwaarschijnlijk is dit het standpunt van een persoon die niet ouderwets wil uitzien in een gesprek, of een onhandige manier van de vrouw om zijn loyaliteit te rechtvaardigen.

Familiepsychologen, die met conflicten tussen echtgenoten werken, worden geconfronteerd met de intemibiliteit van haar man en vrouw, niet alleen bij binnenlandse kwesties, maar ook in tegenoverliggende opvattingen op het leven. Wat als de man de polygamie goedkeurt?

Is dit bewijs van zijn verlangen om te veranderen? Psychologen beweren dat het niet nodig is. Soms houden we gewoon aan een soort van het leven, maar gaan ze niet in overeenstemming met hem. Als de echtgenoot niet naar links gaat, maar soms verklaart dat de natuur hem zo’n verlangen gaf, betekent dit niet dat hij zeker profiteert van het geval van het veranderen van zijn vrouw.

Maar misschien moet hij stoppen met het provoceren van haar geliefden als het moeilijk is om een ​​vergelijkbaar te dragen «Litness Views». Voor sommigen kan het lege chatter zijn, voor iemand – de reden voor jaloezie, en het zal jammer zijn als de gesprekken aan het oogpunt het gezin van binnenuit zullen vernietigen.

Een ander ding, als een man in verraad stond en probeert zijn acties te rechtvaardigen door een cynische verklaring – «Ik ben polygamine en punt». Het motief van zo’n geloof in de polygamie van mannen krijt en is egoïstisch dat het gemakkelijk is om te bewijzen. Verraad is altijd geweest en er is een reden voor de echtscheiding, om nog maar te zwijgen van de koeling van de gevoelens van een bedrogen partner.

Verantwoordelijkheid voor uw daad, in tegenstelling tot het huwelijk van het moraliteit, moet een man volledig zijn. Dit is de angst om je echtgenoot te verliezen, en de erkenning van je schuld, en het volledige bewustzijn van de ondersteheid van je daad.

Mannen die het idee van polygamie bekennen, gebruiken dit excuus echter om niet alleen de schuld en de gevolgen van verraad te verwijderen, maar ook van eventuele aanvallen in hun adres. Zo zijn ze niet alleen onschuldig in hun ogen, maar ze willen dus niet luisteren naar claims en zien de gevolgen van hun destructieve acties.

Een positie die vergelijkbaar is met dit heeft niets te maken met de hardheid van overtuigingen, in feite is het de houding van een egoïst en een lafaard verbergen voor sommigen «Natuurwetten», de essentie waarvan hij het onwaarschijnlijk is dat het begrijpt.

Waarom monogamion en polygamie gelijk stellen aan de wet van de natuur?

Inderdaad, een van de meest buitensporige ideeën die de mannelijke polygamie kennen, is de natuurlijkheid. De wens van mannen om verschillende seksuele partners te laten dicteren door de natuur zelf.

Handige bewering waaruit de conclusies enigszins moeten worden gemaakt:

• Er is niets persoonlijks in verraad, het belt de natuur;
• veroordelen als zinloos hoe boos op het weer;
• Alle eden van loyaliteit zijn niet uitstekend en onnatuurlijk.

Voorstanders van polygamie willen niet luisteren naar de argumenten die worden gegeven door biologen, over de ontmoeting van monogamie in vogels, vis en dezelfde primaten, die om een ​​of andere reden zo vaak als voorbeeld leiden «Oudere huwelijk».

Ook niet interessant voor hen en tegenstrijdigheden in hun «Theorie», Inderdaad, in de natuur, binnen één soort, zou er slechts één principe moeten zijn – ofwel de mannelijke polygamans, of niet. En als de polygamie een instinct was, zou hij absoluut op alle mensen handelen, terwijl er trouwe echtgenoten zijn, en monochrissen.

In feite zijn echte bevestigingen van het gebied van wetenschap en leven niet nodig door supporters van polygamie. Hun belangrijkste voordeel is een geschikte naam voor hun seksuele promiscuïteit of psychologische problemen («I houd van beiden!»).

Het enige dat wordt gevreesd door dergelijke overtuigende polygamie-mannetjes, dit zijn echte veranderingen in het persoonlijke leven. Het gebeurt tenslotte, in volwassen jaren is er een ander begrip van geluk, verzwakt de behoefte aan seksuele overwinningen, een man leert worden goedgekeurd in een ander gebied, een enkele vrouw verschijnt ..

Hoe dan zal het doen met aangeboren, onweerstaanbare, bijna genetische polygamie? Om te doen alsof spiritueel genezen, die in God geloofde, om de voormalige zonden af ​​te wijzen – «Overwerkt» vaak bedekt met religiositeit, net zoals ze deden met natuurlijk instinct.

Positional polygamie is dus nadelig. Slechts enkele gebieden van de wetenschap kunnen het beschouwen, bijvoorbeeld, historische sociologie of zoölogie.

In de moderne psychologie van relaties is ze blijkbaar geen plaats: alle verwijzingen naar een onbewuste of aangeboren gedrag, zijn beroofd van een persoonlijkheid om te veranderen volgens hun bewuste keuze en leren van hun eigen ervaring, conclusies van hun gedrag.